Навіны рэгіёну

«Нервы паказыталі шляхетна!»: Віцяблянка Кацярына Крылова падзялілася ўражаннямі аб удзеле ў рэаліці-шоу «Ёсць дзяўчынка адна»

«Гэта было вельмі эмацыйна. Нервы паказыталі шляхетна!» Участковы інспектар інспекцыі па справах непаўналетніх Віцебскага РАУС Кацярына Крылова-у ліку фіналістак рэаліці-шоу «Ёсць дзяўчынка адна».

Пасля адборачнага тура, калі атрымалі адабрэнне на ўдзел у шоу, здымачная група праекта прыехала ў Віцебск. Здымалі на працягу аднаго дня паўсядзённае дзейнасць Кацярыны. Здымкі праходзілі на працоўным месцы, у школе, дзе яна мела зносіны з дзецьмі, безумоўна, паказалі, як праводзіць час з сям'ёй.

- Гэта незабыўны вопыт, - дзеліцца ўражаннямі Кацярына. - Ужо пасля, у Менску, цягам тыдня мы праходзілі розныя выпрабаванні, і гэта было вельмі эмацыйна. Нервы паказыталі шляхетна!

Інспектар адзначыла, што пачуццё невядомасці і чакання было захапляльным.

- Мы ўсе думалі, што конкурсы будуць звязаныя з нашай працай, пераглядаючы першы сезон шоу. Меркавалі, што могуць сабраць дзяцей для прафілактычнай гутаркі або нам трэба будзе разыграць сітуацыю з правапарушэннем ці ж які-небудзь спектакль. У галаве было мноства думак, якія не давалі спакою. Але тое, што нас чакала наперадзе, аказалася зусім непрадказальным для нас саміх. Ноч перад конкурсам прайшла без сну, але пасля першага выпрабавання стала крыху лягчэй, хоць разумення таго, што будзе далей, усё роўна не было, – дадала Кацярына.

Кацярына Крылова падзялілася ўражаннямі аб захапляльных конкурсах, у якіх ёй давялося ўдзельнічаць.

- Першы з іх заключаўся ў стварэнні фотаробатаў вядомых асоб, сярод якіх былі як мультыплікацыйныя героі, так і зоркі беларускага шоу-бізнесу. Кацярыне выпаў Бураціна.

Наступны конкурс стаў па-сапраўднаму эмацыйным. Удзельнікам завязвалі вочы і прапаноўвалі адгадаць, што знаходзіцца ў скрыні.

- Заплюшчыўшы вочы, я адчула, як абвастрыліся ўсе пачуцці: слых, нюх і дотык, – з усмешкай успамінае суразмоўніца. - Калі ж засунула рукі ў скрыню, здалося, што нешта дыхае побач. Я адразу выцягнуў рукі вонкі. Сабралася і паспрабавала зноў. З'явілася адчуванне, што нехта сваімі вусікамі перабірае па маіх пальцах. Потым прыбрала эмоцыі, пачала думаць, аналізаваць і зразумела, што перада мной – вязаная шапка! Адрэналіну ў гэты незвычайны конкурс дадала і змея. Уявіце: вочы завязаныя, рукі ў скрыні. Я адчула пустэчу, падумала, што ўнутры нешта маленькае. Зноў працягнула рукі і натыкнулася на нешта халоднае і доўгае. У галаве пранеслася – змея! І я адгадала.

Кацярына прызналася, што назіраючы за іншымі ўдзельнікамі, здавалася, што ўсё так проста. Аднак, калі сама апынулася ў гэтай сітуацыі, усё выйшла інакш.

Трэці конкурс праходзіў на базе МНС у Барысаве. Кацярына адзначыла, што, калі ім сказалі ўзяць з сабой камплект адзення, стала ясна, што наперадзе будзе горача, мокра ці холадна. Удзельнікаў падзялілі на каманды, і яны па чарзе праходзілі заданні, сутыкаючыся з дымам, агнём, вышынёй і вадой. Гэта было выпрабаваннем на смеласць і вытрымку. Напрыклад, адным з заданняў была імітацыя крушэння самалёта. Удзельнікам трэба было выскачыць з самалёта, выратаваць дзіця, якое тоне, і сабраць сцяжкі. Кацярына апісала, як, гледзячы ўніз, яна не магла зразумець, дзе пачынаецца вада, і ў гэты момант яе напарніца прызналася, што не ўмее плаваць. Канкурсантка з Віцебска, не раздумваючы, прапанавала скокнуць разам, і яны зрабілі гэта, пераадолеўшы свае страхі.

У выніку, Кацярына і яе напарніца паспяхова выканалі заданне па выратаванні «дзіця, якое тоне».

На наступны дзень пасля напружаных конкурсаў адбылося падвядзенне вынікаў і ўручэнне сертыфіката таму, хто прайшоў у фінал. Кацярына Крылова з шчырасцю прызналася, што не чакала, што перамога дастанецца менавіта ёй. Удзельніцы ацэньвалі адзін аднаго, выстаўляючы балы, і калі вынікі былі абвешчаныя, віцяблянка была прыемна здзіўленая, даведаўшыся, што дзяўчынкі аддалі свае галасы ёй. Гэта стала сапраўдным трыумфам!

Цяпер, азіраючыся назад, Кацярына адзначае, што, нягледзячы на кароткі тэрмін, праведзены разам, яны з дзяўчынкамі паспелі стварыць асаблівую сувязь.

- Сяброўства на праекце-гэта складанае пытанне, - задуменна сказала суразмоўніца. - Часу на конкурсе было няшмат, каб назваць гэта сапраўдным сяброўствам. Дух суперніцтва ўсё ж лунаў у паветры. Аднак ніхто не спрабаваў нашкодзіць адзін аднаму. Калі абвясцілі вынікі, эмоцыі перапоўнілі мяне: слёзы радасці, ўсмешка і захапленне. Мы з дзяўчынкамі пасля здымкі яшчэ доўга абмяркоўвалі свае ўражанні, дзяліліся перажываннямі. Гэтая сувязь засталася і пасля праекта: мы працягваем камунікаваць, стэлефаноўвацца і перапісвацца, падтрымліваючы адзін аднаго.

Пра тое, хто ж стане пераможцам і забярэ галоўны прыз, мы даведаемся 7 снежня на канале «РТР-Беларусь».

Фота Аляксея Вронскага.