Навіны рэгіёну

Уладальніца " ТЭФІ. Садружнасць "і папулярная вядучая навін Вольга Шмаргун:"Люблю моцную каву і апошнія навіны"

Візітоўка. Вольга Шмаргун узначальвае аддзел падрыхтоўкі ТБ-праграм, вядучая праграм "7 дзэн»і "Віцебскі Веснік". Працуе на студыі больш за 20 гадоў. Дзелавая, мэтанакіраваная, але ў той жа час эмацыйная, з тонкай паэтычнай душой, ёй падабаюцца вершы Эдуарда Асадава. А яшчэ-любіць мора, кава і ландышы. Любімая жонка і мама дваіх сыноў. Марыць перамяшчацца ў часе і, можа быць, – чытаць чужыя думкі. Сваёй галоўнай рысай называе ўпартасць, а любімым заняткам – сон. Але апошняе хутчэй за ўсё агаворка або какецтва. Любімы занятак усё ж-тэлежурналістыка. За прафесіяналізм у свой час атрымала ўзнагароду Міжнароднага тэлевізійнага фестывалю " ТЭФІ. Садружнасьць».

Многія тэлегледачы добра ведаюць нашу гераіню ў твар. Яна распавядае пра тое, чым жыве Віцебшчына, пра дасягненні ў розных сферах, важныя падзеі, нестандартныя жыццёвыя сітуацыі, праблемы, якія патрабуюць увагі і рашэння ўладаў. На ўвазе яе прафесіяналізм, уменне падаць тую ці іншую інфармацыю, зацікаўленасць. А якая яна за кадрам? Пра што думае, марыць, што лічыць важным у сваёй прафесіі? Гэтыя і іншыя пытанні мы і задалі загадчыцы аддзела падрыхтоўкі ТБ-праграм, вядучай праграм "7 дзэн» і" Віцебскі Веснік " Вользе Шмаргун.

- Калі зразумела, што хочаш стаць журналістам?

- Не скажу, што гэта мара з дзяцінства. Было жаданне заняцца нейкай актыўнай прафесіяй, не любіла сядзець на месцы. Прадметна аб прафесіі задумалася ў той год, калі забілі вядомага журналіста Уладзіслава Лісцьева. Гэта падзея мяне ўзрушыла, і я ўсё больш і больш стала звяртаць увагу на працу рэпарцёра. Пасля школы хацела паступаць у БДУ, але бацькі не адпусцілі мяне ў Мінск, угаварылі вучыцца ў Віцебскім універсітэце. Скончыла ВДУ імя Пятра Машэрава, атрымала адукацыю настаўніка беларускай мовы і літаратуры, два з паловай гады працавала ў школе. Але мару стаць журналістам не пакінула. Ва ўніверсітэце нам выкладаў акцёрскае майстэрства рэжысёр тэлебачання Уладзімір Сівіцкі. Менавіта ён прывёў мяне ў студыю на перадачу, дзе чыталі вершы беларускіх аўтараў. З гэтага моманту я захварэла тэлебачаннем. А калі, адпрацаваўшы належны тэрмін па размеркаванні, даведалася пра вакансіі на тэлестудыі, прыйшла да тагачаснага кіраўніка і сказала, што хачу тут працаваць. Мне далі магчымасць паспрабаваць сябе ў ролі журналіста і праз два тыдні сказалі, што падыходжу. Спачатку была карэспандэнтам, потым даверылі весці навіны, а апошнія два гады ўзначальваю аддзел, які займаецца вытворчасцю навін.

- Навіны мяркуюць выклад у нейтральнай форме з мінімумам ацэнак максімальна аб'ектыўнай інфармацыі. Ня цесна творчаму чалавеку ў такіх рамках?

- Наша рэдакцыя займаецца не толькі навінамі. Мы ствараем па-сапраўднаму творчыя і аўтарскія праекты. У прыватнасці, "прынцып праўды«, які нядаўна ўзяў» Тэлевяршыню«, інфармацыйна-аналітычнае ток-шоу» Віцебскі час«,» на кантролі ўлады", а таксама іншыя. Сёлета мы перафарматавалі праграму» Вяскоўцы", і цяпер яна выглядае сучасна, цікава і глядзіцца на адным дыханні.

- За многія гады працы ты, напэўна, пабывала ў кожным кутку Віцебшчыны, рыхтавала розныя сюжэты. Напэўна, ёсць такі, які запомніўся чымсьці асаблівым.

- Іх шмат, але адразу на памяць прыходзяць экстрэмальныя або смешныя. Запомнілася, як падымалася на калысцы да даху, дзе зімой збівалі ледзяшы. Быў выпадак, калі здымала сюжэт з вучэнняў МНС. Запісвала застаўку, а за мной набіралі ваду з вадаёма. Выратавальнік Загледзеўся, выпусціў брандспойт, і бруя абліла мяне з ног да галавы. А я ў гэты момант хвалявалася не за сябе, а за камеру. Стэндап не атрымаўся, затое было весела. Так, былі здымкі ў розных месцах і на розныя тэмы. Спецыфіка працы журналіста-трэба паглыбіцца ў сутнасць пытання, пісьменна выкласці. У галаве трэба трымаць велізарная колькасць інфармацыі. Гэта няпроста. Але, нягледзячы на складанасці, прафесія вельмі цікавая, кожны новы дзень не падобны на папярэдні. Атрымліваю задавальненне ад зносін з людзьмі. Я шчаслівы чалавек, з радасцю іду на працу. 

- За экстрэмальныя сюжэты ты атрымлівала шмат узнагарод ад МНС, міліцыі, Асвода, мытні.

 - Мне падабалася працаваць з праваахоўнікамі. Самая цікавая здымка для мяне была аператыўка, надзвычайныя сітуацыі. Вядома, гэта вельмі цяжка эмацыйна, але для журналіста вялікі вопыт, калі сюжэт пішацца з колаў.

- Не выпадкова кажуць: навіны-гэта гісторыя, падстрэленая на лета.

- Важна аператыўна яе выдаць у эфір. На навіннай сюжэт адводзіцца не больш за гадзіну. Бывае, едзеш у машыне са здымак, ужо ў нататніку накідваеш тэкст. 

- Ты ў душы рамантык. Любіш вершы Эдуарда Асадава?

- Так, у свой час ведала на памяць. Наогул я шмат чытаю. Чытанне мяне разгружае. Пасля працы, велізарнай колькасці навіннай інфармацыі я апускаюся ў кнігу і адпачываю. Мне для адпачынку патрэбна і змена становішча. Я кожны год з сям'ёй езджу на мора. Не ляжу на пляжы. Кожны раз загадзя прадумваю паездку: якія славутасці паглядзець, у якіх музеях пабываць, на якія экскурсіі адправіцца. Заўсёды пазнаю нешта новае. Такім чынам, напітваешся энергіяй.

- У цябе двое дзяцей?

- Старэйшаму 20 гадоў, Аляксандр студэнт другога курса БДУІР, будучы праграміст, а малодшы Уладзіслаў школьнік, яму хутка 15.

- Віцебскае тэлебачанне сёння прысутнічае не толькі ў эфіры, але і ў сацсетках. Бачыла, у Цік-ток выкладваеце смешныя выпадкі, якія часам адбываюцца падчас запісу або прамога эфіру. Ты сама трапляла ў кур'ёзныя сітуацыі?

- Так, выкладваем збіўкі вядучых у эфіры навін, каб гледачы паглядзелі, усміхнуліся. Ўсякае бывае. Я не выключэнне. Неяк рабіла падводку да сюжэту, а рэжысёр у эфір дае зусім іншы. І мне трэба хутка прыдумаць, што сказаць тэлегледачам. Прыйшлося на хаду імправізаваць:»Цяпер вы прагледзелі сюжэт пра..., а цяпер усё ж пабачым той, які анансавала".

- У прадстаўленні на сайце тэлерадыёкампаніі ты пішаш, што твая галоўная рыса-упартасць…

- Я па знаку Задыяку Цялец, якому ўласціва ўпартасць, упартасць, настойлівасць, мэтанакіраванасць.

- А на кампраміс ідзеш? Як бы вызначыла рысу, праз якую не пераступіш?

- Вядома, іду на кампрамісы. Не лічу, што толькі маё меркаванне можа быць правільным. Ніколі не перайду на асабістыя абразы ў адносінах з калегамі, з любым чалавекам. Я чалавек вельмі эмацыйны і калі вельмі чымсьці абураная, магу павысіць голас. Але не ў адрас канкрэтнага чалавека. Не стану прылюдна кагосьці зневажаць. Гэта чырвоная рыса, праз якую не перайду.

- Як ты лічыш, якія якасці патрэбныя, каб стаць тэлежурналістам?

- Быць не лянівым, не сядзець на месцы. Прафесія тэлежурналіста мяркуе пастаяннае рух наперад, актыўнасць. У чалавека, вобразна кажучы, павінна ўсё пад нагамі гарэць. Немалаважна ўменне цікава выкладаць свае думкі.